Bij het blootleggen van een achterliggende waarheid, wat in de zelfvertelling wordt nagestreefd om de eigen ononderbroken samenhang te waarborgen, ontbreekt altijd dit: de miskenning van wat je meemaakt op het moment dat je het meemaakt, de ondoorgrondelijkheid van het heden die in elke zin, elke uitspraak gaten zou moeten slaan.
Titel: Meisjesherinneringen
Auteurs: Annie Ernaux
Genre: waargebeurd / autobiografisch
Uitgeverij: De Arbeiderspers
Bladzijdes: 173
Bindwijze: paperback
ISBN: 9789029546515 NUR: 302
Prijs: 18,99 euro (bij bol.com)
Mijn beoordeling: 8,5/10
Annie Ernaux duikt diep in de zomer van 1958, de zomer waarin ze voor het eerst met een man naar bed ging, tijdens een vakantiekamp in Normandië. Die nacht bracht een schokgolf teweeg die twee jaar lang in haar lichaam en in haar leven zou blijven natrillen.
Met gebruikmaking van de onuitwisbare beelden aangedragen door haar herinneringen, van foto’s en van brieven die ze schreef aan vriendinnen, onderzoekt ze het meisje dat ze is geweest, in een onverbiddelijke slingerbeweging tussen vroeger en nu.
'Ik heb een cadeautje voor je, dit moet je écht lezen.' Ik kreeg een pakketje in mijn handen gedrukt en wist natuurlijk direct dat het een boek was. Mijn opa keek me verwachtingsvol aan terwijl ik het uitpakte en Meisjesherinneringen van Annie Ernaux tevoorschijn haalde. 'Ken je de schrijver?' 'Nee.' 'Je moet het echt lezen. Het is écht een goed boek. Heel bizar geschreven.'
Dankjewel opa! Met boeken kun je mij altijd blij maken. De urgentie achter dit boek maakte me er extra nieuwsgierig naar. Dus al vrij snel maakte ik er tijd voor en gelijk raakte ik verstrikt in het taalgebruik van Ernaux. Excuse moi? Heeft ze een boek geschreven of een soort handleiding van hoe woordenboeken werken? Met moeite begreep ik wat ze bedoelde. Regelmatig moest ik stukjes (zinnen van een halve pagina) teruglezen voor ik het écht begreep. Gelukkig werd het langzaam maar zeker, naarmate ik vorderde en wende aan de stijl, een stuk makkelijker.
Ik ben verbaasd dat, ondanks de ontzettend ingewikkelde en moeilijke schrijfstijl van dit boek, en ondanks het enorm om dingen heen draaien, het toch niet saai was. Eigenlijk gaat het hele boek over maar één gebeurtenis, die eigenlijk helemaal niet zo spannend is. Maar Ernaux vult al het halve boek met beschrijven hoe ze haar haar in een perfecte knot opsteekt, bij wijze van spreken.
Ik blijf maar denken, herhalen en opschrijven dat een ander voor ons niet mag dienen als een middel maar alleen als een doel.
Ik vind het heel knap hoe ze zó boeiend en - tja, ik weet er geen ander woord voor - literair kan schrijven. Ze heeft behoorlijk wat meegemaakt in die zomer. Omdat ze zó beschermd was door haar ouders, had ze geen idee van de wereld. Dit toont maar weer aan dat het extreem beschermen van je kind op de lange termijn averechts gaat werken. Ook bij Ernaux ging het fout. Ze ging helemaal los en heeft veel puberale fratsen uitgehaald. Het had allemaal wat minder gemogen en dat was zo geweest als ze eerder al meer vrijheid had gehad. Maar goed, dat was niet zo.
Ook schetst Ernaux een mooi beeld van hoe het er in het algemeen in de jaren 50 aan toe ging en wat het idee / denkbeeld rondom jonge vrouwen was. Dat vond ik interessant om te lezen.
Het enige minpuntje aan dit boek vind ik het einde. Centraal in het boek staat de zomer en daarna ga je nog verder in de tijd om de gevolgen mee te kunnen maken. Ernaux eindigt in Engeland ergens en daarna is het boek vrij plotseling voorbij. Dit deed mij me realiseren dat ik inderdaad een soort dagboek heb gelezen waarin, pak hem beet, 3 grote dingen voorkwamen. De keuze van het einde vind ik een beetje twijfelachtig. Ik kan niet eens goed verwoorden of het een open of een gesloten einde is. Ik snap het simpelweg niet. Conclusie! Mooi boek, goed geschreven, indrukwekkend, wel een beetje een twijfelachtig einde, maar over het algemeen: een aanrader voor mensen met een grote woordenschat! Of, voor mensen die hun woordenschat graag willen vergroten.
Comments